در حال ویرایش چای (بخش)

=== چای در کل جهان توزیع می‌شود ===
[[مارکو پولو]] به عنوان یک سیاح ونیزی در سفرنامه خود از چای سخنی به میان نیاورده است، تصور می‌شود که اولین گروه [[اروپایی|اروپائیان]] که با چای سروکار داشته‌اند، مسیحیان ساکن در [[پکن]] باشند که در دربار امپراطورهای اواخر سلسله مینگ (Ming) حضور داشته‌اند؛ یا کاشفان [[پرتغالی]] باشند که از [[ژاپن]] در سال ۱۵۶۰ دیدار نمودند. [[روسیه]] در سال ۱۶۱۸ پس از امپراتور مینینگ چینی که چای را به عنوان هدیه برای سزار میشل اول پیشکش فرستاد، به خواص چای پی بردند.

به زودی چای به [[اروپا]] عرضه گردید که به سرعت در میان ثروتمندان [[فرانسه]] و [[هلند]] رواج یافت. استفاده [[انگلستان|انگلیس]] از چای به حدود سال ۱۵۶۰ برمی گردد و به شاهزاده [[پرتغالی]]، «کاترین از براگنزا» و همسر ملکه یعنی «چارلز دوم از انگلستان» نسبت داده می‌شود.

تقاضای فراوان برای چای در بریتانیا سبب کسر (تراز) تجاری نسبت به چین شد، و باعث شد تا انگلستان در میانه سده نوزدهم خود به تولید آن بپردازد. استفاده از بذرهای آن که از چین قاچاق می‌شد (نوعی ممنوعیت ورود برای خارجی‌ها به نواحی کشت چای وجود داشت)، و سبب ایجاد آزمایش‌های ناموفق برای انگلستان گردید اما نهایتاً موفق شدند [[کشت]] مولد آن را در بخش‌هایی از مستعمرات آن کشور در هند که واجد آب و هوا و خاک مناسبی بود، انجام دهند. آن‌ها تلاش نمودند تا کسری تجاری خود را با فروختن [[تریاک]] به چین جبران نمایند که بعدها سبب [[جنگ اول تریاک]] در سال‌های ۱۸۳۸ تا ۱۸۴۲ گردید.

ساکنان [[بوستون]] در سال ۱۷۷۳ در اعتراض به سیاست چای و مالیات آن انجمنی به نام انجمن چای بوستون تشکیل دادند و انبارهای چای بریتانیا را تخریب کردند. پیش از اقدام این انجمن، ساکنان ۱۳ مستعمره بریتانیا در آمریکای شمالی بیشتر چای مصرف می‌کردند تا [[قهوه]]. در بریتانیا [[قهوه]] بیشتر رایج بود. پس از اقدام معترضان علیه مالیات‌های مختلف مربوط به چای، استعمارگران بریتانیایی به عنوان یک عمل وطن خواهانه از نوشیدن چای خودداری نمودند. همچنین، اهالی [[برایتون]] کمتر از قهوه مصرف نمودند.

این روزها، سیاست‌های متناقضی راجع به چای وجود دارد. چایکاران در ژاپن، [[تایوان]] و چین اغلب از درآمدهای بهتری نسبت به کشاورزان تولیدکننده چای سیاه در دیگر کشورها برخوردارند…