در حال ویرایش کاپوچینو (بخش)

== تاریخ و تکامل ==
[[File:porttrieste old.jpg|thumb|right|بندر قدیمی تریست که در آن بیشتر قهوه اروپای مرکزی برای مدت طولانی در آنجا نگهداری می‌شد و کاپوچینو از آنجا پخش می‌شد.]]

افزودن شیر به قهوه توسط اروپاییان در دهه ۱۷۰۰ ذکر شده بود<ref name="Ellis2004">{{cite book|last=Ellis|first=Markman|title=The Coffee-House: A Cultural History|url=https://books.google.com/books?id=wAo6AgAAQBAJ&q=milk|access-date=17 June 2016|year=2004|publisher=Orion Publishing Group (Weidenfeld & Nicolson)|location=London|isbn=978-0-297-84319-1|page=122}}</ref> و گاهی اوقات توصیه می‌شد.
کاپوزینر در اواخر دهه ۱۷۰۰ در منوهای قهوه‌خانه‌ها در سراسر سلطنت هابسبورگ ظاهر شد و در سال ۱۸۰۵ در فرهنگ لغت Wörterbuch به عنوان «قهوه با خامه و شکر» توصیف شده است (اگرچه نحوه ترکیب آن را بیان نمی‌کند). از کاپوزینر در نوشته‌های دهه ۱۸۵۰ دوباره نام برده شده است که به عنوان «قهوه با خامه، ادویه و شکر» توصیف شده است. تقریباً در همان زمان، مخلوط نوشیدنی قهوه در نوشته‌هایی ذکر شده است که به عنوان ترکیبی از قهوه و شیر توضیح داده شده است که احتمالاً شبیه به کافه لاته مدرن یا وینر ملانژ است. سایر قهوه‌های حاوی خامه در وین و در خارج از اتریش به‌عنوان «قهوه وین» یا «کافه وینوا»، قهوه با خامه زده‌شده شناخته می‌شوند. قهوه ایرلندی، قهوه شیرین شده با الکل‌های مختلف، روی آن خامه زده شده نیز از وین پخش شده است. {{citation needed|date=January 2023}}

کاپوزینر نام خود را از رنگ قهوه با چند قطره خامه گرفته است، به این دلیل که راهبان کاپوچین در وین و جاهای دیگر جلیقه‌هایی با این رنگ می‌پوشیدند.<ref>{{cite book|title=Ins Kaffeehaus!: Geschichte einer Wiener Institution |author=Oberzill, Gerhard H.|publisher=Jugend & Volk Verlagen |date=1983| pages= 77–85}}</ref> یکی دیگر از قهوه‌های محبوب، Franziskaner بود، با کرم بیشتر، که به رنگ قهوه ای روشن‌تر لباس راهبان دستور فرانسیسکن اشاره دارد. قهوه کاپوزینر در سراسر [[اروپای مرکزی]] و در نتیجه در بخش‌های ایتالیایی زبان سلطنت هابسبورگ نیز گسترش یافت. بندر [[اصلی]] امپراتوری شهر [[تریست]]، قبلاً قهوه‌خانه‌های وینی زیادی در آن زمان داشت.

«کاپوچینو» که امروزه نوشته می‌شود (به زبان ایتالیایی) اولین بار در قرن نوزدهم<ref name="Baedeker"/><ref name="Monitore"/><ref name="Angiolini"/> ذکر شده است و به عنوان «قهوه سیاه با چند قطره شیر یا خامه» توصیف می‌شود. کاپوچینوی مدرن ایتالیایی در دهه‌های بعد تکامل و توسعه یافت: شیر بخارپز شده در بالای آن بعداً افزوده شد، و در ایالات متحده یک سوء تفاهم جزئی منجر به نامگذاری این «کلاه» کف شیر به «سر راهب» شد. در اصل هیچ ربطی به نام نوشیدنی نداشت. [[File:Espresso Machine oldest.jpg|thumb|اولین دستگاه اسپرسو ساز جهان]]

[[File:Espresso Machine map.jpg|thumb|نقشه اولین دستگاه اسپرسو ساز]]اگرچه قهوه بعد از جنگ جهانی دوم در سرتاسر اروپا به‌طور متفاوتی دم می‌کرد، اما در ایتالیا، دستگاه‌های اسپرسوساز تنها در دهه ۱۹۵۰ رواج یافتند و «کاپوچینو» دوباره تعریف شد، که اکنون از اسپرسو و شیر کف شده (اگرچه با کیفیت «میکروفوم» فاصله دارد. شیر بخارپز امروز). با بهبود دستگاه‌های اسپرسوساز، دوز قهوه و حرارت دادن شیر نیز بهبود یافت. در خارج از ایتالیا، کاپوچینو پخش شد، اما به‌طور کلی از قهوه تیره با خامه فرم گرفته تهیه می‌شد، همان‌طور که هنوز در بخش‌های بزرگی از اروپا حتی در سال ۲۰۱۴ وجود دارد.

Kapuziner در منوی قهوه اتریش و در [[براتیسلاوا]] ،[[بوداپست]] ،[[پراگ]] و دیگر شهرهای امپراتوری سابق بدون تغییر باقی ماند.{{citation needed|date=January 2023}}
دستگاه‌های اسپرسوساز در آغاز قرن بیستم، پس از ثبت اختراع لوئیجی بزرا از [[میلان]] در سال ۱۹۰۱،<ref>{{cite web|url= http://www.timelineindex.com/content/view/390 |title=An Espresso Timeline|website=timelineindex.com}}</ref> معرفی شدند، اگرچه نسل‌های اول دستگاه‌ها مطمئناً اسپرسو را به شکلی که ما امروز تعریف می‌کنیم تولید نکردند.

قهوه‌سازی در کافه‌ها در دهه‌های اول قرن بیستم تغییر کرد. این اولین دستگاه‌ها امکان سرو قهوه اسپرسو را به‌طور خاص برای هر مشتری فراهم کردند. فنجان‌ها هنوز هم اندازه بودند و دوز لوبیا مثل قبل درشت بود. دمای بسیار بالای دیگ‌ها قهوه را داغ می‌کرد و چندین تلاش برای بهبود آن در سال‌های پس از جنگ جهانی اول انجام شد.

پس از جنگ جهانی دوم، ایتالیایی‌ها «عصر کرم» را راه‌اندازی کردند، زیرا دستگاه‌های قهوه جدید می‌توانستند فشار بالاتری ایجاد کنند که منجر به آسیاب ریزتر و کرمای کلاسیک می‌شود.

اولین فنجان‌های کوچک در دهه ۱۹۵۰ ظاهر شدند و دستگاه‌ها تا آن زمان می‌توانستند شیر را نیز گرم کنند، بنابراین کاپوچینوی مدرن متولد شد. {{citation needed|date=January 2023}}<ref>{{Cite news|url=https://www.thespruce.com/history-of-the-cappuccino-765833|title=Most Everyone Loves a Good Cappuccino, but Where Did It Come From?|work=The Spruce|access-date=2017-05-08}}</ref> در وین، اسپرسو بارها در دهه ۱۹۵۰ معرفی شدند، که منجر به کاپوزینر و کاپوچینوی ایتالیایی تازه متولد شده به عنوان دو نوشیدنی متفاوت در کنار یکدیگر شد.

در بریتانیا، قهوه اسپرسو در ابتدا به شکل کاپوچینو محبوبیت پیدا کرد، که تحت تأثیر عرف بریتانیایی نوشیدن قهوه با شیر، تمایل به نوشیدنی طولانی‌تر برای حفظ کافه به عنوان مقصد و بافت عجیب و غریب نوشیدنی بود.<ref>{{cite journal | website=academica.edu|title = The Cappuccino Conquests. The Transnational History of Italian Coffee | first = Jonathan | last = Morris | year = 2007 | url = https://www.academia.edu/379110}}</ref>

در ایالات متحده، کاپوچینو در کنار اسپرسو در محله‌های ایتالیایی آمریکایی، مانند North End بوستون، ایتالیا کوچک نیویورک و ساحل شمالی سانفرانسیسکو گسترش یافت. کافه رجیو شهر نیویورک (تأسیس ۱۹۲۷) ادعا می‌کند که کاپوچینو را به ایالات متحده معرفی کرده است، در حالی که کافه تریست سانفرانسیسکو (تأسیس ۱۹۵۶) ادعا می‌کند که آن را به سواحل غربی معرفی کرده است. کافه قبلی توسکا در سانفرانسیسکو (تأسیس ۱۹۱۹) قبلاً یک «کاپوچینو» سرو می‌کرد، اما این کافه بدون قهوه بود و در عوض شامل شکلات، شیر بخارپز و براندی بود.<ref>{{cite web |title=Cappuccino in San Francisco |author=Gail MacGowan |work= San Francisco City Guides |archive-url=https://web.archive.org/web/20181027172549/http://www.sfcityguides.org/public_guidelines.html?article=408&submitted=TRUE&srch_text=&submitted2=&topic=Food|archive-date=2018-10-27|url=http://www.sfcityguides.org/public_guidelines.html?article=408&submitted=TRUE&srch_text=&submitted2=&topic=Food}}</ref>